Mijn naam is Janneke Bulens.
Mijn naam is Janneke Bulens.
Ik ben moeder van drie prachtige kinderen op aarde en één lief sterrekindje. ❤️
Mijn reis begon al vroeg. Op mijn 16e werd ik moeder. Een intense overgang van kind naar volwassene, terwijl ik nog midden in een rebelse puberteit zat. Ik was op zoek, naar liefde, erkenning, veiligheid—maar vooral naar mezelf. Wat ik toen nog niet wist, is dat ik al jaren in overlevingsmodus zat. Mijn gevoelens stopte ik weg, verdovend met suiker en afleiding, zodat ik niet hoefde te voelen wat er werkelijk in mij leefde.
Maar het leven gaf me steeds opnieuw situaties die mij uitnodigden om te voelen.
Op mijn 17e pleegde mijn zusje zelfmoord. Die klap sloeg me keihard omver, en tegelijk zette ik mezelf nog steviger vast. Overleven, doorgaan. Ik wilde sterk zijn, bewijzen dat ik dit aankon. Nu, als volwassene, kijk ik met liefde terug naar dat 17-jarige meisje dat zo hard haar best deed om het allemaal vol te houden. Ik geef haar nu de veiligheid en warmte die ze toen zo nodig had.
Een paar jaar later, op mijn 23e, werd ik opnieuw moeder. Maar ook hier gooide het leven me een curveball. Mijn toenmalige partner bleek zich met drugs bezig te houden, en ik werd opgepakt. Onschuldig. Mijn kinderen alleen achterlatend.
Die periode versterkte de destructieve patronen die ik al kende. Mijn verslaving aan suiker werd heftiger. Ik had diabetes, maar negeerde de signalen van mijn lichaam. Mijn systeem was kapot van de stress, de onverwerkte trauma’s, de continue onrust. Mijn lichaam schreeuwde om aandacht, maar ik kon nog niet luisteren.
Totdat ik Sander ontmoette. Iemand die mij zag. Iemand die mij belangrijk vond, die van mij hield—ook met al mijn pijn, al mijn onverwerkte stukken.
We raakten in verwachting van een tweeling.
Maar het leven had opnieuw een intense les voor mij klaarstaan.
Na 8 maanden zwangerschap stopte het hartje van Liam.
Met spoed werden ze gehaald. Twee kindjes. Beiden levenloos geboren.
Gelukkig begon het hartje van Jace na een paar momenten toch te kloppen. Hij bleef. Mijn wonderkind. ❤️
En toen… stortte ik in.
De PTSS sloeg keihard toe. Angstaanvallen, nachtmerries, waanideeën. Ik zat vast in een donkere tunnel. Maar ergens diep vanbinnen wist ik: ik kan niet zo verder. Dit is niet wie ik in essentie ben.
Mijn helingsproces begon.
En dat was geen makkelijke weg.
Ik leerde om écht te voelen. Om niet weg te rennen.
Om de pijn niet te verdoven.
Om niet te blijven hangen in oude patronen die me ooit veiligheid gaven, maar me nu juist klein hielden.
Ik leerde dat heling niet gebeurt door iets ‘op te lossen’, maar door iets helemaal toe te laten.
Trauma lost niet op door het te negeren.
Het heelt door bewustzijn, doorvoelen en zachtheid.
Vandaag de dag voel ik me goed.
Niet perfect, want dat is een illusie. Maar ik weet wie ik ben.
Ik weet wat mijn triggers zijn. Ik herken ze, ik zie ze.
En dat is precies waar de kracht zit: jezelf doorzien, zonder oordeel.
Ik geloof dat we allemaal dit kunnen.
Dat jij dit kan.
Niet door jezelf te veranderen.
Maar door jezelf te herinneren.
Door terug te komen bij jouw essentie.
Door te voelen, zonder angst voor wat er komt.
En dat is wat ik je wil leren.
Zelfliefde als sleutel
Zelfliefde betekent niet dat je altijd blij of perfect bent.
Zelfliefde betekent dat je alles in jou er laat zijn.
Dat je geen afleidingen meer nodig hebt.
Dat je stopt met jezelf veroordelen.
Dat je begrijpt dat jouw emoties je niet kapotmaken, maar juist vrijmaken.
Dat je leert hoe je voor jezelf kan zorgen,
zonder schaamte, zonder weerstand, zonder angst.
En daarom heb ik iets gemaakt.
Een lief klein simpel e-book dat gebaseerd is op mijn eigen reis, op mijn ervaringen, op mijn werk als Reiki Master, energiewerker en holistisch therapeut.
Dit boek helpt je om:
💛 Jezelf beter te leren kennen
💛 Je emoties toe te laten zonder erdoor overspoeld te worden
💛 Uit je hoofd te komen en te voelen wat jij nodig hebt
💛 Vanuit rust en liefdevolle aandacht voor jezelf te leven
Dit is voor jou als je verlangt naar meer rust, meer zachtheid en meer verbinding met jezelf.
Je bent niet kapot.
Je hoeft niet ‘gerepareerd’ te worden.
Je mag alleen herinneren wie je werkelijk bent.
💛 Wil jij deze reis met jezelf aangaan?
Download dan mijn e-book en ontdek hoe je met zachtheid kunt helen.
Wat een heftig verhaal. Ik heb ervaring met PTSS en ik zou dat aan niemand toewensen. Het is geweldig dat je nu mensen wil helpen met je ervaringen. At weet ik dat toen ik zelf bang was, ik absoluut niet in staat geweest zou kunnen zijn om hulp te aanvaarden omdat ik dacht dat iedereen mijn vijand was, en alleen mijn problemen wilden horen om mij uit te lachen of om het door te vertellen of om over mij te roddelen. Ik kon alleen maar genezen door te verhuizen naar Curaçao, de hele dag in de zon aan het stand te liggen, alleen maar contact met mijn ouders, broers en zusje e.d. totdat ik kon bijkomen. Een deel van mijn ervaringen heb ik kunnen verwerken in mijn eerste fantasy roman en dat heeft me heel goed geholpen met de verwerking. Succes met je blog en thanks for sharing.
dank voor je reactie Tibisay, ik snap helemaal wat je zegt en ik had precies hetzelfde. Wat kun je dan achterdochtig zijn he. Wat heerlijk om te herstellen in curaçao. Ik hoef ook niet perse vrouwen te helpen die op dit moment nog veel last hebben van hun ptss… Wel vrouwen die veel hebben meegemaakt en hun emoties weg eten. Nogmaals dank voor het delen van jouw verhaal en een mooie avond toegewenst.
Liefs Janneke
Wat knap en goed dat je hier zo open over bent
Lieve Jolanda,
Dank je wel voor jou reactie! Ik geloof oprecht dat ik zo steeds meer vrouwen kan helpen, door zelf open te zijn en door te weten waar die drang naar eten en het ongelukkig zijn over je lichaam en het zelfs te verdoven vandaan komt
Liefs Janneke
Lieve lieve Janneke, jij bent de ultieme ervaringsdeskundige kun je wel zeggen. Je verhaal raakt me keer op keer. Ik ben zelf niet degene die jou nodig heeft gelukkig, maar ik zal zeker iedereen die dat wel kan zijn naar jou doorverwijzen. Je kunt zoveel betekenen. De wereld wordt een stukje mooier door mensen zoals jij!
Ooooh lieve Karina,
Wat een ontzettend lief bericht daar ben ik heel blij mee. Het taboe op overgewicht en de oorzaak daarachter mag echt opengebroken worden. Er zit vaak zoveel pijn, trauma en niet gezien voelen. Daarbij nog schaamte en het zichzelf niet waard vinden om om hulp te vragen. Verwijs maar door lieverd. Ik help ze graag.
Liefs Janneke
Lieve Janneke,
Wat een heftig verhaal zeg💜
En zo knap van je dat je eruit bent gekomen en nu hierdoor precies weet hoe je anderen met dezelfde problemen kunt helpen. Zulke mensen als jij zijn vandaag de dag hard nodig💜.
Veel liefsss,
Marianne
Wow, wat heb je al een weg afgelegd in dit leven! Het is echt bijzonder dat je vandaag staat waar je staat! Veel bewondering voor. 🙂