Trauma en innerlijk kind healing is een mooi thema van het leven. Het doorvoelen van emoties die je niet wil voelen geeft je de kans om de rust in jezelf te vinden. Om echt jezelf te durven zijn. Om te kiezen voor je eigen geluk en te durven vertrouwen op dat alles altijd goed is. Ook al voelt dat soms niet zo.
Zolang we blijven rondlopen met oude pijnstukken van vroeger. Het onverwerkte trauma die we als kind hebben meegemaakt en waar we in het dagelijkse leven in situaties op het werk of prive door getriggert worden lijkt altijd moeilijk en lastig. Maar zie het als een kans.
Een kans om onverwerkt trauma, je innerlijke kindstuk de liefde en aandacht en vooral de veiligheid te geven die het nodig heeft. Want ook al was je vroeger misschien onveilig of was je bang, nu is het een hele andere situatie en je bent niet meer onveilig. Alleen door de triggers of gedachten kan dit soms wel zo voelen.
Het echt naar jezelf durven kijken.
Lijkt vermoeiend, ingewikkeld en eng.
Daarnaast is het zo bizar bevrijdend. Want alle triggers en waar jij je bij anderen aan ergert heeft echt helemaal 0.0 met die ander te maken. Wat er in jou geraakt wordt wel. Durf jij die geraaktheid er te laten zijn?
Durf jij deze vaak diepgewortelde pijn, trauma, ruimte te geven. In zachtheid, zonder oordeel?
Durf jij te erkennen dat je reactie niet vanuit de volwassen jij was, maar vanuit de pijn, vanuit de hoop gezien te worden?
Soms ben ik boos op iemand, of voel ik me aan de kant gezet, genegeerd, afgewezen enzovoorts.
Gewoon door wat iemand zegt of door wat iemand post. Of whatever.
Ik kan dan in de verdediging schieten en wil dan eigenlijk zeggen dat het aan die ander ligt.
Maar wat ik dan dus doe, is de ander de schuld geven van mijn pijn, mijn geraaktheid, mijn trauma.
Gelukkig kan ik dit steeds sneller herkennen en ook ombuigen. En de geraaktheid voelen, de emotie voelen en het intense verdriet voelen. Dit is puur, dit is rauw en dit is echt.
Want het ligt eigenlijk nooit aan de ander hoe jij je voelt. En ook niet aan jou. Het is gewoon wat het is. Het is meestal angst voor afwijzing en niet goed genoeg zijn. Wat je mee hebt genomen uit je kinderjaren. Het innerlijke kind in jou wordt zo geraakt. En dat mag door jou gevoeld worden. Meer over het innerlijke kind lees je hier. Want het is een gevoel in jou dat aandacht nodig heeft. Een ander kan dit nooit voor je oplossen.
Ik maakte ook een cursus over het helen van je innerlijke kind. Deze gaat over het trauma, maar ook hoe je trauma van toen invloed heeft op de persoon die je nu bent. En door hier bewust van te zijn en te helen en verwerken zul je meer rust en vrijheid in je lichaam voelen. Onderaan deze tekst kan je de cursus aanschaffen.
Ik zie oplossen bijna hetzelfde als wegstoppen. Want als jij je gevoel niet doorvoelt en een situatie oplost waardoor jij je beter voelt dan zit dat onverwerkte nog steeds in jouw lichaam. Ik geloof echt dat we alleen door te voelen en contact en echt bewust zijn in ons lichaam ons trauma en pijn kunnen verwerken.
Daarnaast ervaar ik dat trauma en oude pijnen “gewoon” in het dagelijkse leven geheeld, verwerkt, “opgelost”, kunnen worden.
Door de dagelijkse triggers die we meemaken.
Maar je moet hier wel zelf verantwoordelijkheid voor nemen en dit durven doorvoelen. Want doorvoelen is in mijn ogen verwerken/loslaten.
Doorvoelen zonder verwachting, oplossing, oordeel enzovoorts.
Gewoon ZIJN met wat er is.
Met jezelf. Zonder teveel er een verhaal ervan te maken.
Voelen.
Liefs Janneke